Qua ruggenmoordenaar valt die Durst geweldig mee. Hij kan uit elkaar: de kop, de zuil en het vacuumbord kunnen van elkaar worden losgekoppeld. Ook de vacuummotor is apart te verplaatsen. Gezien de heropleving van analoog hoop ik echt iemand te vinden die ermee kan werken. Ooit heb ik hem overgenomen van een oom die fotolithograaf was in Haarlem.
Ik herinner me als de dag van gisteren nog de avond dat ik in mijn doka foto's zat te vergroten toen in China een bloedige opstand plaatsvond waarvan via de radio een verslag werd uitgezonden. Met het maken van een grote foto was ik soms wel meer dan een uur bezig: tegenhouden met een zwart schijfje aan een dun draadje, doordrukken met hulp van uitgeknipte proefstukjes, alles noteren en dan de definitieve belichting met het uiteindelijke resultaat. Bleef spannend. Tegenwoordig een kwartiertje alle trucs uit de kast in Photoshop en zo kan het ook, maar niet zo'n mooie plaat op chamois papier. En dan al die experimenten met het ontwikkelen van Kodak T-max voor een optimaal resultaat wat de korrel betreft of met Ilford. Ik heb bij mijn Rolleiflex een achterwand waarin je losse platen kon stoppen en die in een speciaal tankje een voor een kon ontwikkelen voor het mooiste resultaat. iPhone gaat veel sneller en gemakkelijker, maar ik zou dit absoluut nooit hebben wilen missen. Ooit haalde ik het in mijn hoofd om als (amateur)zeefdrukker foto's full color te gaan zeefdrukken, allemaal ver vóór het tijdperk van grote kleurenprinters. Daarvoor had ik een draairaster om de verschillende kleuren in CMYK op te nemen. Moest heel precies gebeuren om moiré te voorkomen. Alle voorbereidingen en proeven haarfijn genoteerd en toch was het steeds weer verrassend wat er uiteindelijk uitkwam, want dat zag je pas na de laatste drukgang.
